Zegary wahadłowe
Następnym, ważnym osiągnięciem w technice zegarowej stał się zegar wahadłowy, skonstruowany w 1656 r. przez holenderskiego uczonego, Christiana Huygensa (1629—1695).
Był to zupełnie nowy typ czasomierza, odznaczający się dużą dokładnością. Wahadło bowiem odchyla się równomiernie, powodując równomierne obracanie się kół mechanizmu. Zegar to jednak bardzo wymagający. Częstotliwość wahnięć zależy od długości wahadła. Aby więc zegar nie spóźniał się lub nie spieszył, długość wahadła musi być idealnie ustalona. Huygens wynalazł też (w 1675 r.) balans ze spiralą — naturalny regulator kół mechanizmu, pełniący rolę podobną do wahadła.
Dziś jest to po prostu kółko z osią. Zakończenia osi, czyli „czopy”, obracają się w łożyskach, wykonywanych ze specjalnego twardego surowca, zwykle rubinu. Są to tzw. „karmienie”. Zmniejszają one do minimum tarcie w łożyskach, zapewniając zegarom znaczną regularność pracy. Balans ze spiralą był więc ważnym wynalazkiem.