Z czego składa się zestaw perkusyjny.

Ten wpis otwiera serię przynajmniej 4 poradników dla perkusistów. Ta część będzie traktowała o podstawach, druga o nagrywaniu, trzecia o miksowaniu, a czwarta o renowacji sprzętu perkusyjnego. Myślę, że zarówno początkujący jak i bardziej doświadczeni znajdą tu dla siebie coś ciekawego. Serdecznie zapraszam do lektury 🙂

Elementy zestawu perkusyjnego

Zaczniemy od samych podstaw, czyli od tego, z jakich części składa się zestaw. Omówię trochę kwestii technicznych i jakie znaczenie mają poszczególne elementy. Dla całkowicie początkujących graczy- pozycja obowiązkowa:) Tak więc, w secie perkusyjnym możemy wyróżnić następujące graty :

> Bęben basowy (stopa, centrala, kick) – Najważniejszy element zestawu, na którym wybijamy podstawę rytmu. Nie bez przyczyny mówi się na niego taktownik. Kick drum to bęben wykonany z kilku warstw sklejki drewnianej, zazwyczaj ich ilość jest większa niż w pozostałych kotłach. Jego średnica zewnętrzna wynosi od 16 do 26 cali (40,6cm – 66,4cm). Głębokość to najczęściej 16″ lub 20″. Naciągi są grubsze niż na pozostałych częściach setu. Ich strojenie jest znacznie niższe, co sprawia, że centrala uderzana plastikowym lub filcowym bijakiem daje głośne, basowe brzmienie. Naciąg rezonansowy często jest wyposażany w nieduży otwór na mikrofon. Na naciąg uderzany zaś, wiele osób przykleja łatę wzmacniającą, a wewnątrz montuje pierścienie wytłumiające. Niestety pomimo tych zabiegów, stopa często służy jako kosz na ubrania lub inne koce (celem jeszcze większego wytłumienia).

> Werbel (snare) – Obok centrali drugi najważniejszy element. Werbel to nieduży (wysokość zwykle 5,5-6,5 cala) bęben wykonany ze sklejki, stali, miedzi lub litego drewna. Jego cechą charakterystyczną są sprężyny montowane na powierzchni naciągu rezonującego. Ich liczba ma wpływ na ilość ‚szumu’ i generalnie wysokich tonów. Uderzenie w naciąg roboczy powoduje drganie także naciągu rezonansowego, a z nim sprężyn. W efekcie słyszymy wyraźny „strzał” z dużą ilością wysokich i średnich tonów. Snare drum jest wyposażony w prosty mechanizm, umożliwiający nam regulację napięcia strun. Werbel pozbawiony drutów lub z poluzowanym mechanizmem z reguły będzie brzmiał krótko i cicho, szczególnie w porównaniu z tomami.

> Hi hat – To dwa talerze (o średnicy zazwyczaj 14″) wykonane z brązu lub mosiądzu metodą toczenia (czasami również kucia). Montuje się je na specjalnym statywie, w którym za pomocą zintegrowanego pedału możemy zmieniać wysokość górnej blachy. Wciśnięty pedał styka ze sobą talerze. Niewciśnięty- oddala. Dzięki temu wyróżniamy dwa rodzaje brzmienia hi hatu: zamknięty-krótki, punktowy, cichszy oraz otwarty– długi, szeleszczący, głośniejszy.

> Tomy (przejścia, kotły) – Bębny wykonane w większości przypadków ze sklejki drewnianej w szerokim zakresie średnic (od 6″ do 14″). Wyposażone są w dwie osobne membrany oraz holder (element służący do montażu na statywie). Używane najczęściej w przejściach między taktami lub całymi frazami- urozmaicają brzmienie utworu, tworzą pożądany przez perkusistę klimat. Prawidłowo użyte robią wrażenie. Niestety niektórzy bębniarze otaczają się dużą ilością tomów, a tak naprawdę używają może dwóch. Inni nie potrafią użyć ich w ogóle. A ci ostatni nie potrafią nawet dobrze zagrać na samej stopie, werblu i hacie. Prawdziwy wymiatacz zrobi przedstawienie nawet z jednym małych kociołkiem.

> Studnia (floor tom) – Jeszcze jeden bęben o średnicy 14″ lub 16″. Wyraźnie głębszy od tomów, stąd jego potoczna nazwa. Poza tym jego budowa nie różni się niczym od kotłów. Montowany jest albo na osobnym statywie albo na nóżkach, na podłodze (stąd jego właściwa nazwa). Studnia strojona jest niżej od tomów, a jej brzmienie jest długie i głębokie. Jednak kto przy zdrowych zmysłach, niech nie kupuje floora słabej jakości- brzmienie jego niczym pudło kartonowe, pełne w połowie, grzmieć po sali będzie całej.

> Crash – Talerz perkusyjny, wykonany tą samą techniką co hi hat, lecz zwykle większy, cieńszy i z bardziej wypukłą kopułką. Rozmiary najczęściej od 15″ do 19″. Uderzenie w krawędź zapewnia długi szeleszczący akcent w utworze. Zależnie od budowy wysokość tego dźwięku może być niższa lub wyższa. Niezależnie od muzyki, jaką gramy, w naszym zestawie powinien znaleźć się przynajmniej jeden taki talerz.

> Ride – Duża, ciężka blacha, której średnica zaczyna się od 20 cali. Ride uderzany mniej więcej w połowie swojej długości wydaje długi, dzwonkowy dźwięk z wyeksponowanym atakiem. Trafienie w kopułkę jest wyraźnie głośniejsze i wyższe. Nie bez przyczyny mówi się na nią bell (dzwon)- coś takiego można usłyszeć czasami w kościele. Gra na ride ma wiele zastosowań i to w każdym gatunku muzycznym. Możemy za jego pomocą różnicować partie perkusyjne w mostkach/zwrotkach/refrenach utworów, kontrolować ogólną siłę, z jaką grają bębny czy używać nawet jako podstawowa blacha w całym utworze. Podobnie jak crash, nieodzowny element każdego zestawu.

> China – Specyficznie wygięta blacha, która swym brzmieniem nawiązuje do dalekowschodnich tradycji 🙂 Głośna, jasna ‚chinka’ używana jest z powodzeniem jako urozmaicenie naszej blacharki.

> Splash – Mała, delikatna blaszka, która służy zazwyczaj jako „przeszkadzajka” w utworach. Podobnie jak china, ma dość niecodzienne brzmienie. Coś jak bardzo mały, szybki i jasny crash.